Sakrament Chrztu świętego
Sakrament Chrztu świętego dzieci będzie udzielany zawsze w II niedzielę miesiąca podczas Mszy świętej o godz. 11.30 i w IV sobotę miesiąca na Mszy świętej o godz. 18.00.
Przy zgłaszaniu dziecka do chrztu, w celu spisania aktu chrztu, należy przedłożyć:
- metrykę urodzenia dziecka z USC;
- świadectwo ślubu kościelnego rodziców dziecka;
- jeśli kandydaci na chrzestnych pochodzą z innej parafii – zaświadczenie od ich proboszcza zezwalające na dopuszczenie do podjęcia funkcji chrzestnego.
Czym jest chrzest w rozumieniu prawa kanonicznego i co on nam daje?
Odpowiadając na to pytanie, warto zajrzeć do Kodeksu Prawa Kanonicznego. I tak kan. 849 stwierdza: Chrzest, brama sakramentów, konieczny do zbawienia przez rzeczywiste lub zamierzone przyjęcie, który uwalnia ludzi od grzechów, odradza ich jako dzieci Boże i przez upodobnienie do Chrystusa niezniszczalnym charakterem włącza ich do Kościoła, jest ważnie udzielony jedynie przez obmycie w prawdziwej wodzie z zastosowaniem koniecznej formy słownej.
Chrzest jako “brama sakramentów” otwiera możliwość skutecznego korzystania z następnych łask Bożych mogących spłynąć tylko drogą sakramentalną. Co więcej, warunkuje on ważność innych sakramentów. Ktoś, kto nie został ochrzczony, nie może ważnie przyjąć: bierzmowania, Eucharystii, pokuty, namaszczenia chorych, kapłaństwa czy małżeństwa. Rzeczywisty brak chrztu pozbawia człowieka możliwości uczestniczenia w radościach niebieskich. Prawodawca oprócz rzeczywistego przyjęcia chrztu wspomina również o zamiarze przyjęcia. Chodzi mu o tzw. chrzest z pragnienia, który określił w sposób przystępny Sobór Watykański II: Ci, którzy bez własnej winy, nie znając Ewangelii Chrystusowej, szczerym sercem szukają jednak Boga i wolę Jego przez nakaz sumienia poznaną starają się pod wpływem łaski pełnić czynem, mogą osiągnąć wieczne zbawienie. Nie odmawia też Opatrzność Boża koniecznej do zbawienia pomocy takim, którzy bez własnej winy w ogóle nie doszli do wyraźnego poznania Boga, a usiłują, nie bez łaski Bożej, wieść życie uczciwe.
Chrzest uwalnia ludzi od grzechu pierworodnego i grzechów uczynkowych, tzn. tych wszystkich, które popełnili za swojego życia. Sprawia, że konkretny człowiek prócz miana dziecka swoich rodziców nabywa prawo nazywania się “dzieckiem Bożym” oraz wszystkie związane z tym przywileje i obowiązki. Włącza ich tym samym do Kościoła Mistycznego Ciała Chrystusa.
Aby chrzest był ważny, kandydat musi zostać obmyty wodą, a także dokonujący tej czynności, posiadający intencję czynienia tego co czyni Kościół, musi wypowiedzieć poprawnie formułę sakramentalną.
Jako podsumowanie próby odpowiedzi na pytanie: co nam daje chrzest? celowe będzie przytoczenie słów Katechizmu: Skutek chrztu lub łaski chrzcielnej jest bardzo bogatą rzeczywistością. Obejmuje ona: odpuszczenie grzechu pierworodnego i wszystkich grzechów osobistych, narodzenie do nowego życia, przez które człowiek staje się przybranym synem Ojca, członkiem Chrystusa, świątynią Ducha Świętego. Przez fakt przyjęcia tego sakramentu ochrzczony jest włączony w Kościół, Ciało Chrystusa, i staje się uczestnikiem kapłaństwa Chrystusa .
Na czym polega uczestnictwo rodziców w ceremonii chrztu ich dziecka?
Analizując normy prawa kanonicznego z punktu widzenia praw i obowiązków rodziców względem swoich dzieci, dostrzegamy, że Prawodawca prócz wychowania fizycznego, społecznego, kulturalnego i moralnego wyróżnił także wychowanie religijne, które w wypadku chrześcijan utożsamia się z wychowaniem chrześcijańskim. Wychowanie religijne dziecka w rodzinie katolickiej swój istotny akcent znajduje w chrzcie św., do którego rodzice powinni starać się doprowadzić już w pierwszych tygodniach jego życia. Trudno sobie wyobrazić, aby owi zatroskani rodzice nie uczestniczyli w chrzcie swojego dziecka, tym bardziej że w samym obrzędzie chrztu pełnią ważne zadania. Przede wszystkim uczestniczą w modlitwie odmawianej przez całe zgromadzenie wiernych i wysłuchują pouczenia celebransa, ale także pełnią istotne czynności liturgiczne:
- proszą publicznie o chrzest swojego dziecka;
- kreśląc znak krzyża na jego czole;
- wyrzekają się szatana i składają wyznanie wiary;
- zbliżają się z dzieckiem do chrzcielnicy;
- zapalają świecę dziecka;
- otrzymują specjalne błogosławieństwo przeznaczone dla matek i ojców.
Od momentu chrztu spoczywa na rodzicach obowiązek doprowadzenia dziecka do poznania Boga i przygotowania do przyjęcia kolejnych sakramentów. Przy tak rozumianych zadaniach rodziców wobec swego dziecka w dziedzinie wychowania religijnego nie mogą dziwić zastrzeżenia, jakie uzewnętrzniają duszpasterze wobec tych, którzy tym zadaniom nie chcą czy nie mogą sprostać.
Po co wybieramy chrzestnych?
Prawo Kościoła wymaga, aby przyjmujący chrzest, jeśli to możliwe, posiadał chrzestnego. Dla każdego dziecka należy wybrać jednego chrzestnego lub chrzestną, lub dwoje chrzestnych.
Zadania chrzestnego są w sposób jednoznaczny określone, ma on dorosłemu towarzyszyć w chrześcijańskim wtajemniczeniu, a dziecko wraz z rodzicami przedstawić do chrztu oraz pomagać, żeby ochrzczony prowadził życie chrześcijańskie odpowiadające przyjętemu sakramentowi i wypełniał wiernie złączone z nim obowiązki. Można powiedzieć, że wymogi stawiane kandydatom na chrzestnych wynikają z charakteru ich zadań. Jeżeli rzeczywiście mają być osobami odpowiedzialnymi za rozwój i życie wiary swego “chrześniaka”, sami muszą być dojrzałymi i przykładnymi świadkami wiary. Nie może więc dziwić, że Kościół stawia im wysokie wymagania. Wynikają one z troski o odpowiednie wychowanie religijne osoby ochrzczonej, dokonujące się w sprzyjającej atmosferze dobrego przykładu dawanego przez najbliższych.
Zasadniczo wybór chrzestnych należy do rodziców dziecka, którzy oczywiście swoją decyzję mogą dowolnie konsultować. Zadaniem duszpasterza jest jedynie sprawdzić, czy przedstawieni kandydaci spełniają warunki określone przez Kościół i, jeśli nie ma zastrzeżeń, zatwierdzić wybór rodziców.
Warunki te zawiera kan. 874 § 1 Kodeksu Prawa Kanonicznego. By móc być dopuszczonym do przyjęcia zadania chrzestnego, należy:
- posiadać intencję pełnienia tego zadania to znaczy być katolikiem wyznającym swą wiarę życiem zgodnym z nauką Kościoła – nie wolno więc dopuszczać do pełnienia tej funkcji np. osób żyjących w związku niesakramentalnym czy młodzieży, która nie uczęszcza na katechizację,
- mieć ukończony szesnasty rok życia,
- być katolikiem po I Komunii św. i po bierzmowaniu,
- chrzestny ma być gwarantem chrześcijańskiego wychowania osoby ochrzczonej.
